- Een goed idee -

Vroeger moesten wij als gezin op zondagmiddag altijd gaan wandelen. Wat haatte ik dat. Samen met mijn vader en moeder en mijn kleine broertje een wandeling maken over de Appeldijk, langs de kinderboerderij. 'Een frisse neus halen', zo noemde mijn moeder dat. In een stoel met een boek, leek me een veel beter idee, maar uiteraard ontkwam ik er niet aan. 

Mijn kinderen besloot ik zoiets niet aan te doen. Natuurlijk ging dat helemaal anders. We woonden vlakbij het Provinciaal Domein van Kessel-Lo, dus op zondagmiddag trommelden we regelmatig de kinderen bij elkaar om even te gaan wandelen in het park. Ik troostte me met de gedachte dat daar ook een speeltuin was, dus dat de kinderen het vast leuk zouden vinden.

Tijdens onze kampeervakanties werden ook wandelingen ingepland. Die altijd uitdraaiden op dubbel zo lange afstanden omdat we steevast verdwaalden.

In Zweden motiveerden we de kinderen om mee te gaan wandelen met de belofte  onderweg elanden te kunnen schieten met zelfgemaakte pijl-en- bogen. 

Mijn vermoeden is, dat ze er geen trauma aan hebben overgehouden. Met mijn zonen ga ik  geregeld wandelen en ook mijn dochters klimmen af en toe in de benen.